201 minutes | OV-FR st EN (French language, English subtitles)
English below // Texte français en bas

Tweetalige intro bilingue door/par Wouter Hessels (RITCS-INSAS)

—

Nederlands:
In Jeanne Dielman maken we als kijker drie dagen uit het leven van een Brusselse weduwe mee. In een sleur voert ze haar monotone huishoudelijke taken uit. Elke namiddag gaat ze naar bed met precies één klant, om zo haar tienerzoon te onderhouden. Toch geeft het schijnbaar alledaagse bestaan van een vrouw in deze prent aanleiding tot drama en zelfs spanning. 201 minuten lang zijn we op een gezapig tempo getuige van het innerlijke en uiterlijke leven van één vrouw. Jeanne Dielman is wellicht het bekendste voorbeeld van ‘slow cinema’ en werd destijds door academici, recensenten en feministen in de armen gesloten. Deels vanwege de radicale politieke overtuigingen en deels vanwege de esthetiek, die zeer invloedrijk is gebleken.

—

English:
Jeanne Dielman is the story of three days in the life of a Brussels widow as she goes about her monotonous household chores and has sex with precisely one client each afternoon, which is how she supports her teenage son. However, the quotidian lives that women lead become the stuff of drama and even suspense here. The film is a 201-minute leisurely dive into one woman’s inner and outer spaces. Probably the best known example of slow cinema, it was embraced by academics, critics and feminists when it was first released partly because of its radical politics and partly because of its aesthetics, which have proved highly influential.

—

Français:
Jeanne Dielman raconte trois jours de la vie d’une veuve bruxelloise qui s’acquitte de ses tâches ménagères monotones et a des relations sexuelles avec un seul client par après-midi, ce qui lui permet de subvenir aux besoins de son fils adolescent. Cependant, le quotidien des femmes devient ici matière à drame et même à suspense. Le film est une plongée de 201 minutes dans les mondes intérieurs et extérieurs d’une femme. Probablement l’exemple le plus connu de cinéma lent, il a été adopté par les universitaires, les critiques et les féministes lors de sa sortie, d’une part pour sa politique radicale et d’autre part pour son esthétique, qui s’est révélée très influente.