17 January 2024 | 19.30

139 minutes | OV-EN
English below // Texte français en bas

—

Nederlands:
IJskoud metaal, koelbloedige robots en knarsende tandwieltjes; al sinds het prille begin van de cinema spreken technologische innovaties tot onze verbeelding. Cinéclub RITCS slaat deze maand de handen ineen met de Winter School om films te tonen in het kader van “artificial intelligence”; hoe ver gaat de technologie in het beheersen van onze mensenlevens? Hun derde keuze is KOYAANISQATSI (1982), een verbluffende non-narratieve film over de patstelling tussen mens en natuur in Amerika.

KOYAANISQATSI (dit woord betekent in de Hopi-taal “een leven uit balans”) is het filmdebuut van Godfrey Reggio. Hij draaide de film tussen 1975 en 1982. De film vertoont feitelijk vooral de botsing tussen de stadse wereld van de mens en de natuurlijke wereld in al haar pracht; muziek van componist Philip Glass weergalmt op de achtergrond van de imposante beelden.

In alle opzichten is KOYAANISQATSI een onconventioneel kunstwerk. Bij het moment van uitkomen in 1983 werd het een echte sensatie; zonder woorden brengt het de vliegensvlug veranderende landschappen van het noorderlijk halfrond in beeld, in een onthutsende collage die onstond in samenwerking tussen regisseur Reggio, cinematograaf Ron Fricke, en componist Glass. Kijkers worden van het ene prachtige beeld naar het andere geteleporteerd; het ene moment blijven we dichtbij de onaangeroerde natuur, dan zien we weer hoezeer mensen afhankelijk zijn geworden van de technologie. Hypnotische time-lapses scheppen mede een unieke blik op onze eigen wereld, die van de moderniteit.

—

English:
The cold touch of metal. A robot’s metallic voice, dispassionate and frigid. The sound of huge gears turning.. From the very beginning of cinema, films have explored the pluriform possibilities of technology and science. This month, Cinéclub RITCS is collaborating with the Winter School to bring you a series of films surrounding the theme of “artificial intelligence.” Films that ask the question; how far can technology go in controlling our lives? Third up is KOYAANISQATSI (1983) by Godfrey Reggio, an astonishing work of non-narrative fiction depicting the clash between the natural world and the increasingly technological, urbanized world of man.

KOYAANISQATSI, Reggio’s debut as a film director and producer, is the first film of the QATSI trilogy. The title is a Hopi Indian word meaning “life out of balance.” Created between 1975 and 1982, the film is an apocalyptic vision of the collision of two different worlds — urban life and technology versus the environment. The musical score was composed by Philip Glass.

An unconventional work in every way, Godfrey Reggio’s Koyaanisqatsi was nevertheless a sensation when it was released in 1983. This first work of The Qatsi Trilogy wordlessly surveys the rapidly changing environments of the Northern Hemisphere, in an astonishing collage created by the director, cinematographer Ron Fricke, and composer Philip Glass. It shuttles viewers from one jaw-dropping vision to the next, moving from images of untouched nature to others depicting human beings’ increasing dependence on technology Koyaanisqatsi’s heterodox methods (including hypnotic time-lapse photography) make it a look at our world from a truly unique angle.

—

Français:
Sorti en 1982, Koyaanisqatsi est un film documentaire expérimental réalisé par Godfrey Reggio. La bande originale composée par Philip Glass est aujourd’hui devenue culte et représente un événement incontournable dans l’histoire des rapports entre musique et cinéma.

Le film se base sur trois prophéties Hopis (groupe amérindien), dont la traduction en français est: 

• Si l’on extrait des choses précieuses de la Terre, on invite le désastre
• Près du Jour de Purification, il y aura des toiles d’araignées tissées d’un bout à l’autre du ciel
• Un récipient de cendres pourrait un jour être lancé du ciel et il pourrait faire flamber la terre et bouillir les océans

Dans un enchaînement frénétique d’images montées selon la technique du timelapse, la musique de Philipp Glass vient sublimer la vision du monde radicale proposée par le réalisateur: une nature belle et brute mais aussi une urbanité apocalyptique et une humanité technologique qui court à sa perte… une véritable prise de conscience écologique !